Σε μια βραδιά από τα παλιά ο Παναθηναϊκός πλήγωσε την ποιοτική Λανς και την έστειλε πίσω στη Γαλλία. Στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο η ομάδα του Ντιέγκο Αλόνσο έκανε την ευρωπαϊκή υπέρβαση που αναζητούσε και βάζει στον "πάγο" την όποια εσωστρέφεια. Κόσμος, ομάδα, διοίκηση ζούσαν για αυτή τη βραδιά, όπου αποδείχθηκε πώς ο Παναθηναϊκός έχει δρόμο ακόμα να διανύσει, δρόμο ευρωπαϊκό! Γράφει ο Άρης Αρμένης.
Μία βραδιά, μια ομάδα, μία πρόκριση! Ο Παναθηναϊκός υπέταξε τη γαλλική Λανς που "τσουρουφλίστηκε" στο "καυτό" ΟΑΚΑ κάνοντας χαρούμενους 60 χιλιάδες ανθρώπους που βρέθηκαν στο γήπεδο.
Αυτή η νίκη που έφερε και την πρόκριση είναι ίσως η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή νίκη του Παναθηναϊκού από την εποχή της πολυμετοχικότητας και μετά. Το έπος της Μασσαλίας παραμένει έπος, όμως αυτό που έκανε το "τριφύλλι" χθες ήταν ακόμη πιο έπος. Πώς λέμε ομηρικά έπη, έτσι στην Καλογρέζα ισχύει ο όρος "Παναθηναϊκά έπη"!
Θα μου πει κανείς η Λανς δεν είναι Μαρσέιγ και δεν έχει για έδρα το πάντα "καυτό" και γεμάτο Βελοντρόμ. Δεκτό, αλλά η Λάνς ήταν το δεύτερο φαβορί της διοργάνωσης μετά την Τσέλσι, η ταχύτητα της είναι από... άλλο πλανήτη και είναι και καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό.
Εξηγούμαι λοιπόν για τον χαρακτηρισμό έπος. Ο Παναθηναϊκός επέλεξε να δώσει προτεραιότητα στα ευρωπαϊκά του παιχνίδια αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το ελληνικό πρωτάθλημα. Το είχε τονίσει ο Αλόνσο πώς για κανονικό Παναθηναϊκό θα μιλάμε από Σεπτέμβρη και μετά.
Αυτή η τακτική των "πράσινων" ήταν ένα σκωτσέζικο ντουζ για τον κόσμο της ομάδας. Από τη μία ο Τετέ να γίνεται Βαζέχα και από την άλλη ο Σπόραρ να σώζει τον Παναθηναϊκό από την ισοπαλία με τον Λεβαδειακό. Άρα λοιπόν, ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη ήταν Παναθηναϊκός και στο ελληνικό πρωτάθλημα Παναθηναϊκός Β'. Αν με καταλαβαίνετε...
Όταν ο κόσμος σε αποδοκιμάζει και δικαίως, όταν χάνεις από τον Αστέρα στην έδρα σου έχοντας πέσει ηρωικά στο Άμστερνταμ μετά από εξοντωτική διαδικασία πέναλτι τρείς μέρες πριν, όταν με τον Λεβαδειακό θα ερχόσουν ισοπαλία αν δεν υπήρχε ο φευγάτος Σπόραρ να σε "ξελασπώσει", όταν έχεις ξοδέψει 20 εκατομμύρια για παικταράδες και είσαι με το ένα πόδι εκτός Ευρώπης, όταν ξέρεις ότι αν δεν έριχνες την τιμή των εισιτηρίων και δεν κάλυπτες τα έξοδα μετακίνησης από την περιφέρεια, το ΟΑΚΑ θα είχε λιγότερο κόσμο από ότι η συναυλία του Αργύρου, όταν ο κόσμος σου ο ίδιος δεν σε πιστεύει και ΕΣΎ πας και προκρίνεσαι απέναντι σε μία ομάδα Champions League, τότε τι έχεις κάνει; Τότε ναι έχεις κάνει ένα έπος!
Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παιχνίδι με διάθεση να επιτεθεί και να πιέσει ψηλά. Το έκανε σε ικανοποιητικό βαθμό, ειδικά το δεύτερο, αλλά δεν μπόρεσε να φανεί αντάξιος της γαλλικής ομάδας. Ο Αλόνσο σωστά σκεπτόμενος έδωσε εντολή στους αμυντικούς του και στον Αράο να επιχειρούν ,ως επί το πλείστον, μακρινές μπαλιές με στόχο τον Ιωαννίδη υπό τον φόβο της ταχύτητας και του άκρως αποτελεσματικού επιθετικού τρανζίσιον της Λανς.
Ο Έλληνας φορ δεν τροφοδοτήθηκε ποτέ με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να αξιοποιήσει το διασκελισμό του και με εξαίρεση μια μακρινή πάσα του Αράο προς τον Τετέ που κινούνταν αριστερά, αλλά δεν μπόρεσε να κοντρολάρει, η επιθετική ανάπτυξη των πράσινων είχε προβλήματα. Αμυντικά, ο Ίνγκασον που έπαιζε με ένεση και ο Γεντβάι που έκανε το καλύτερο παιχνίδι με τη φανέλα του Παναθηναϊκού δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα μέχρι τη λήξη του 45λεπτου.
Το καθοριστικό σημείο του αγώνα δεν είναι άλλο από την απόκρουση του Ντραγκόφσκι στο πέναλτι. Η ανοησία του Μλαντένοβιτς διορθώθηκε από τον Πολωνό "κέρβερο" Ντραγκόφσκι που κάθε φορά φρόντιζε να αποδεικνύει την ικανότητα του στα πέναλτι. Μάλλον 30 χρόνια μετά τον ιστορικό Βάντσικ, ο Παναθηναϊκός θα έχει να καυχιέται για άλλο ένα "πολωνικό τοίχος" κάτω από τα δοκάρια του!
Όταν άναψε η σπίθα δεν υπήρχε περίπτωση να μην γινόταν πυρκαγιά!
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός πάνω κάτω δεν άλλαξε πολλά πράγματα, η τακτική με τις μακρινές μπαλιές προς τον Ιωαννίδη συνεχίστηκε, αλλά πιο στοχευμένα αυτή τη φορά. Αυτό που άλλαξε ήταν η διάθεση των παικτών του Αλόνσο να αυξήσουν και άλλο την ένταση και να παίξουν σε ακόμη πιο υψηλό τέμπο.
Μετά από ένα κλέψιμο του Τετέ στη μεσαία γραμμή η μπάλα φτάνει στον Μαντσίνι που μόλις έχει μπει στο παιχνίδι, ο Αργεντινός βλέπει τον Πελίστρι, ο οποίος κουβαλάει τη μπάλα από την σέντρα μέχρι την αντίπαλη περιοχή, ο Ιωαννίδης παίρνει τη πάσα του, δεν γυρίζει σωστά το κορμί του, αλλά ο Ουρουγουανός ακολούθησε τη φάση και με ένα πλασέ που "ξεχείλιζε" από ποιότητα έβαλε φωτιά στο ΟΑΚΑ.
Ο Παναθηναϊκός έχοντας ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα δεν κλείστηκε πίσω, αλλά προσπάθησε να βγει και πάλι στο τρανζίσιον εκμεταλλευόμενος την ψυχολογία που είχε αποκτήσει. Ο Τετέ επιχείρησε ένα σουτ- προειδοποίηση προς τον αντίπαλο τερματοφύλακα, ο οποίος μάλλον δεν έδωσε και πολύ σημασία. Όμως, υπέπεσε σε σφάλμα...
Μια σέντρα από πλευράς Λανς ήταν αρκετή για να προκληθεί σύγχυση στα μετόπισθεν, ο Γεντβάι έπεσε κάτω για να σώσει την αδράνεια, ο αρχηγός ήταν εκεί για να διώξει και παράλληλα να δώσει στον Μαντσίνι το δικαίωμα να φύγει στο χώρο. Ο Αργεντινός πήρε μέτρα με τη μπάλα, τη κατάλληλη στιγμή πάσαρε στον Τετέ και εκείνος με ένα γλυκό πλασέ νίκησε τον Σαμπά και έκανε τους φίλους του Παναθηναϊκού να χορέψουν Σάμπα για χάρη του στις εξέδρες!
Πλέον, δεν γινόταν να χάσει ο Παναθηναϊκός την πρόκριση. Τα είχε κάνει σχεδόν όλα σωστά μέχρι το 86' που μπορούσε να αντέξει και άλλα τόσα λεπτά. Στο τελευταίο δεκάλεπτο "πολιορκήθηκε" από την γαλλική εκστρατεία που επιχείρησε η Λανς, αλλά ο Ντραγκόφσκι είπε πάλι "ΌΧΙ" και ο Μαξίμοβιτς δεν επέτρεψε να μπει η μπάλα στα δίχτυα. Αυτοθυσία μέχρι το τελευταίο λεπτό. Λίγο μετά το γκολ του Τετέ ο Παναθηναϊκός μπορούσε να πετύχει και τρίτο τέρμα, αλλά ο μέτριος Ιωαννίδης χθες δεν βρήκε τη μπάλα όπως θα ήθελε.
Αυτό ήταν. Ο διαιτητής σφύριξε, ο Αλόνσο σήκωσε τις γροθιές σαν άλλος Εργκίν Αταμάν και ο Παναθηναϊκός είχε αποκλείσει μια ομάδα που βάση ποιότητας και ευρωπαϊκής εμπειρίας ήταν το δεύτερο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Όμως, σε αυτό το πραγματικό καμίνι της Καλογρέζας ο Παναθηναϊκός δεν άφησε τους Γάλλους να κάνουν κουμάντο και αυτό πιστώνεται στον Αλόνσο που ρίσκαρε, αμφισβητήθηκε νωρίς, αλλά τελικά κέρδισε τη μάχη και τα συγχαρητήρια πάνε ορθώς σε εκείνον.
Ναι, τα λάθη του είναι περισσότερα από κάθε άλλον παράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ναι, απέλυσε τον Ιβάν και ότι έφτιαξε το διέλυσε. Ναι, έχει φέρει τον κόσμο της ομάδας στο αμήν. Ναι, αν φύγει από τον σύλλογο θα γίνει πάρτι από τους Παναθηναϊκούς, αλλά εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές μην αρνείσαι να δεις και να αποδεχτείς την πραγματικότητα.
Η πρόκριση αυτή επί της Λανς ανήκει και στον Γιάννη Αλαφούζο. Ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού ήταν αυτός που πλήρωσε αδρά για να φέρει Τετέ και Πελίστρι. 13 εκατομμύρια στο σύνολο. Γιατί ο Ντραγκόφσκι; Δεν πλήρωσε ο Αλαφούζος; 1,5 εκατομμύρια είναι αυτο. Ο Μαντσίσι που άλλαξε τη ροή του παιχνιδιού δεν αγοράστηκε τρία εκατομμύρια από τον Άρη; Ο Γεντβάι και ο Μαξίμοβιτς δεν κόστισαν μαζί 5 εκατομμύρια; (αγορά και απολαβές του Κροάτη, συμβόλαιο του Σέρβου). Η αλήθεια είναι λοιπόν, πώς τα εκατομμύρια του Αλαφούζου έφεραν την πρόκριση του Παναθηναϊκού ή μάλλον τα πολλά εκατομμύρια του Αλαφούζου.
Οι ενέργειες που έκανε για να γίνει το sold out στο Ολυμπιακό Στάδιο δεν έχουν ξαναγίνει. Τα 10 ευρώ γενική είσοδος και η δωρεάν μετακίνηση όλων όσων ήρθαν από την επαρχία έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην εικόνα του ΟΑΚΑ χθες. Αλλιώς, το πιθανότερο ήταν να μην είχαν έρθει ούτε οι μισοί.
Ο Αλαφούζος λοιπόν αποφάσισε να ξοδέψει αυτό το καλοκαίρι. Το έχει αποφασίσει και άλλα καλοκαίρια τούτο, αλλά αυτή τη φορά το κάνει με περισσότερη ωριμότητα και σοβαρότητα. Όταν τα 13 εκατομμύρια των Τετέ και Πελίστρι σου δίνουν την πρόκριση, τότε ο Αλαφούζος έχει άμεση ευθύνη στην επιτυχία. Τέλος!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου