Ο Άρης Αρμένης γράφει για το παιχνίδι της Τούμπας που έληξε ισόπαλο, την υποχρέωση των δύο προπονητών να ανάψουν λαμπάδες ίσα με το μπόι των Κοτάρσκι και Ντραγκόφσκι, τον ΠΑΟΚ που του έλλειψε η ατομική ενέργεια για να φτάσει στο γκολ, τον Παναθηναϊκό που βελτιώθηκε στο δεύτερο ημίχρονο μετά από το κάκιστο πρώτο και καταλήγει στο συμπέρασμα πως η λευκή ισοπαλία δεν "χάλασε" κανέναν από τους δύο.
Το πρώτο ντέρμπι της σεζόν έληξε χωρίς νικητή, αλλά και χωρίς γκολ, αφού ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός έμειναν στο μηδέν σε ένα παιχνίδι με ένταση και μετρημένες ευκαιρίες. Αμφότεροι θα μπορούσαν να ανοίξουν το σκορ στο πρώτο ημίχρονο με τις ευκαιρίες των Σβάμπ και Πελίστρι αντίστοιχα, αλλά λίγο η αστοχία και πολύ περισσότερο η ικανότητα των δύο τερματοφυλάκων δεν το επέτρεψε να συμβεί.
Οι δύο προπονητές με το τέλος της αναμέτρησης δεν μπορούν να έχουν τα ίδια συναισθήματα. Από τη μία, ο Ραζβάν Λουτσέσκου δήλωσε χαρούμενος και ικανοποιημένος από την εμφάνιση, αλλά όχι και από το αποτέλεσμα, ενώ ο Ντιέγκο Αλόνσο παραδέχθηκε πως η ομάδα του έκανε ένα βήμα μπροστά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια εντός συνόρων, αλλά παράλληλα, ο στόχος του διπλού δεν εκπληρώθηκε και ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει να ζει υπό καθεστώς πίεσης.
Πρώτο ημίχρονο με κυρίαρχο ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό ανήμπορο να κρατήσει μπάλα!
Είπαμε και στο προηγούμενο μπλογκ πως ο ΠΑΟΚ είχε πολλούς περισσότερους τρόπους για να φτάσει στη νίκη συγκριτικά με τους φιλοξενούμενους και πως θα στηριζόταν στην χημεία και τη συνοχή που τον έφεραν στην κορυφή της Ελλάδας. Και έτσι έγινε στο πρώτο μέρος. Ο ΠΑΟΚ ήταν μία ομάδα που είχε ένα ιδιαίτερο στυλ πίεσης στο αντίπαλο τρίτο, πάντα κοντά οι γραμμές και στόχευση κυρίως στον δεξιοπόδαρο Γεντβάι που πλέον έχει γίνει αριστεροπόδαρος στόπερ. Αυτό του επιφέρει κάποια πίεση στο να υποδέχεται την μπάλα, πόσο μάλλον να την αποχωρίζεται και ο Λουτσέσκου έβαζε τον Ζίφκοβιτς πάνω του χωρίς όμως να τον πιέζει ασφυχτικά.
Ο Ίνγκασον που δεν προλάβαινε να ακουμπούσε μπάλα, τα άκουγε από την εξέδρα, δεν είχε ιδιαίτερη πίεση, αλλά σίγουρα το πρώτο ημίχρονο συνολικά άνηκε στον Ραζβάν Λουτσέσκου και όχι στον Αλόνσο. Ο Ρουμάνος γνώριζε τις δεδομένες διαφορές μεταξύ της ομάδας του και του συναδέλφου του και στόχευσε στην καλή κυκλοφορία της μπάλας που έφερε την πρώτη κλασσική ευκαιρία στο παιχνίδι από τον Σβάμπ. Ο Αυστριακός βρήκε πολύ καλά τη μπάλα, έκανε ένα σουτ από τα 12-13 μέτρα, αλλά ο Ντραγκόφσκι μάζεψε τη μπάλα σε διπλό χρόνο αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως μπορεί να γίνει καθοριστικός στο παιχνίδι της ομάδας του.
Ο ΠΑΟΚ σε όλο το πρώτο μέρος σχεδόν είχε επιβάλει την κυριαρχία του με τον γνωστό του τρόπο. Καλή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, αλλά και ελεγχόμενη και καθόλου "πάμε και όπου βγει" πίεση ψηλά. Ο Λουτσέσκου προετοίμασε τους παίκτες του σωστά και υπήρξε στόχευση για να επιβληθεί ο Δικέφαλος. Ο Βαγιαννίδης ήταν αμυντικά ευάλωτος στο πρώτο ημίωρο και είτε ο Μπάμπα είτε ο Τάισον προσπαθούσαν να ανοίξουν την πράσινη άμυνα στην οποία κουμάντο έκαναν και μάλιστα εξαιρετικό οι Γεντβάι και Ίνγκασον. Μέχρι που βελτιώθηκε και ο νεαρός Έλληνας μπακ και ένα απίθανο σλάλομ του πολύ καλού{και απόψε} Ιωαννίδη λίγο έλλειψε να στείλει τον Παναθηναϊκό μπροστά στο σκορ στα αποδυτήρια.
Ένας Παναθηναϊκός που τουλάχιστον στο πρώτο ημίωρο δεν μπορούσε να κρατήσει την μπάλα και όταν το έκανε δεν είχε την απαιτούμενη διάρκεια. Το πλάνο του Αλόνσο ήθελε την τριάδα μπροστά να μην πιέζει ασφυχτικά, αλλά να ακολουθεί τις κινήσεις των αντίπαλων αμυντικών, ενώ η διάταξη από την άμυνα μέχρι το κέντρο έμοιαζε με ένα 2-1-3. Οι δύο κεντρικοί αμυντικοί, αλλά και ο Αράο που έμπαινε ανάμεσα από τα στόπερ υποδέχονταν την μπάλα για να ξεκινήσουν την πράσινη ανάπτυξη με τον Μαξίμοβιτς να αλλάζει συνεχώς ρόλο και πότε από εξάρι να γίνεται οκτάρι και πότε αντιστρόφως. Ο Σέρβος ήταν η επιλογή του Γεντβάι για πάσα, ενώ τα δύο μπακ ήταν κοντά στους Τετέ και Πελίστρι, οι οποίοι φαίνεται να είναι εξαιρετικοί στα αμυντικά τους καθήκοντα δίχως να τα αμελούν.
Ο Μλαντένοβιτς έδειξε ότι δυσκολεύεται για άλλη μία φορά αμυντικά, ενώ η σταδιακή βελτίωση του Βαγιαννίδη στο πρώτο ημίχρονο ισορρόπησε τα πράγματα στα δεξιά. Η ευκαιρία που σπαταλάει ο Ουρουγουανός Πελίστρι μετά από πάσα και απίστευτη κούρσα {που παρέσυρε δύο} του Ιωαννίδη είναι μοναδική και στο κατάλληλο timing για να ανοίξει το σκορ ο Παναθηναϊκός κόντρα μάλιστα στη ροή του αγώνα.
Ισορροπημένο δεύτερο ημίχρονο και από ήρωα Ντραγκόφσκι σε ήρωα Κοτάρσκι...
Μετά το πρώτο ημίχρονο πρωτοβουλίας του Δικεφάλου, ο Παναθηναϊκός σπατάλησε και πάλι ένα πεντάλεπτο στο δεύτερο μέρος μέχρι να ανοίξει τα μάτια του και να σκεφτεί τις συνέπειες της ήττας, αφού στη συνέχεια βελτιώθηκε, κράτησε τη μπάλα περισσότερο και με μία λέξη μπορούμε να πούμε πως ήταν και κανονικός. Το επιθετικό τρανζίσιον του ΠΑΟΚ βγήκε στην επιφάνεια αρκετές φορές με την άδεια του Αλόνσο που έκανε την ομάδα του πιο επιθετική. Οι αποστάσεις από κοντινές έγιναν μακρινές, ο Ιωαννίδης ήταν η σταθερά για να βγει μία ριμάδα επίθεση, αλλά έφαγε και αυτός το ξύλο του σε ένα παιχνίδι που είχε ένταση μέχρι το τέλος.
Οι "πράσινοι" μετά το 50' άρχισαν να ανεβάζουν στροφές και να παίρνουν περισσότερα ρίσκα ανεβάζοντας τις γραμμές λίγο παραπάνω με τον Αλόνσο να εμπιστεύεται το κεντρικό δίδυμο επιλογής του εδώ και ένα μήνα. Η αλήθεια είναι πως όταν ο Παναθηναϊκός έχανε τη μπάλα, κάθε προσπάθεια του πρωταθλητή να βγει στη κόντρα δεν απέφερε καρπούς εξαιτίας της γρήγορης επιστροφής των αμυντικών και κυρίως της "καθαρής" αντίδρασης πότε του Ισλανδού και πότε του Κροάτη στόπερ.
Αφού η δουλειά πήγε 20 λεπτά επίθεση στην επίθεση, είχε έρθει ύστερα και η ώρα του Κοτάρσκι να γίνει χρήσιμος για την ομάδα του. Ο Τετέ σε μία φάση σούταρε και εκείνος απάντησε με απόκρουση για να έρθει η τελευταία φάση στις καθυστερήσεις του Ιωαννίδη να αγχώσει την Τούμπα. Ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ, ο Κοτάρσκι καθάρισε και τότε και πλέον το αποτέλεσμα είχε "κλειδώσει".
Οι αλλαγές του Αλόνσο ήταν προς την σωστή κατεύθυνση, αφού η κούραση στην επιθετική τετράδα ήταν εμφανέστατη, αλλά όπως καταλαβαίνετε όλοι ο Ιωαννίδης δεν θα μπορούσε να βγει. Μπήκαν Μαντσίνι- Τζούρισιτς και Ουνάι αντι Τετέ- Πελίστρι και Μπακασέτα με σκοπό να μπερδευτεί η αντίπαλη άμυνα. Ο Μαροκινός στο ντεμπούτο του έκανε μία έξοχη ενέργεια κερδίζοντας φάουλ και έδωσε μία πρώτη "μικροσκοπική" γεύση για το τι επρόκειτο να δούμε από εκείνον.
Δεν χάλασε κανέναν η ισοπαλία!
Δεν έπαιξαν μεγάλο ρόλο οι αλλαγές σε καμία από τις δύο ομάδες, αφού κανένα παίκτης με την είσοδο του δεν άφησε το στίγμα του. Ένα ντέρμπι που είχε πάθος και ντεσιμπέλ ανεβασμένα{και λόγω Ίνγκασον}, αλλά χωρίς σκορ και θέαμα με τους δύο κίπερ να είναι οι πολυτιμότεροι εκατέρωθεν. Στο τέλος της ημέρας και οι δύο φεύγουν με μία μικρή δόση απογοήτευσης για το αποτέλεσμα που αφήνει τον Δικέφαλο στην κορυφή με τον Ολυμπιακό συνοδοιπόρο και τον Παναθηναϊκό ξανά στο -5 και έρχεται η ΑΕΚ αύριο...
Η μικρή απογοήτευση γινόταν ελάχιστη όσο περνούσαν τα λεπτά, αφού Λουτσέσκου και Αλόνσο ξέρουν πως μερικές φορές στο ποδόσφαιρο προσέχεις για να έχεις. Και οι δύο σήμερα με το πέρας του ντέρμπι έχουν από έναν βαθμό στην τσέπη τους , κάτι που από ένα σημείο και μετά το επεδίωξαν, σύμφωνα πάντα με τη γλώσσα του σώματος που σπάνια προδίδει.
Ο Παναθηναϊκός γυρνάει στην Αθήνα με +1 στις αποσκευές του έχοντας αποτύχει στο στόχο της νίκης που είχε θέσει, αλλά επιτυγχάνοντας στην βελτίωση που σαφώς και επέδειξε. Ο ΠΑΟΚ ήθελε τη νίκη για να ξεφύγει, αφού ο Ολυμπιακός γκέλαρε στην έδρα του και το +2 θα ήταν ένα καλό πλασάρισμα για την 4η αγωνιστική.
Όπως και να έχει, η ισοπαλία ούτε ευνόησε, αλλά ούτε χάλασε κανέναν από τους δύο. Είναι αρχή ακόμα για συμπεράσματα και συζητήσεις περί φαβορί, αλλά και σήμερα αποδείχθηκε πως ο ΠΑΟΚ είναι πιο μπροστά από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος με την προσθήκη και την σταδιακή ένταξη και ενσωμάτωση του Ουνάι μπορεί και να αλλάξει τελείως αγωνιστικό πρόσωπο. Μέχρι τότε, οφείλει να κερδίζει όποιον βρει μπροστά του για να καλύψει το χαμένο {ελληνικό} έδαφος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου