Το ρεσιτάλ ηρεμίας του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ "εγκλώβισε" τον μπερδεμένο Ολυμπιακό!

Η νίκη του Παναθηναϊκού στον Πειραιά που ήρθε χάρη στη ψυχραιμία, την ηρεμία και την απίστευτη ευστοχία των παικτών του, ο Ολυμπιακός που "εγκλωβίστηκε" στη κίνηση Ματ του Αταμάν και που ακόμα "ψάχνει" να βρει τις σταθερές του, η ήττα του Γιώργου Μπαρτζώκα από τον Εργκίν Αταμάν στην τακτική του παιχνιδιού και ένας παίκτης που ανήκει στο NBA και παίζει στο "τριφύλλι"! Γράφει ο Άρης Αρμένης.

Πρώτα και κύρια, να διευκρινιστεί κάτι που θα το έχετε ακούσει πολλές φορές, αλλά είναι η πραγματικότητα και πρέπει να λέγεται. Οι δύο "αιώνιοι" θα αναμετρηθούν ίσα με 10 περίπου φορές(σίγουρα) σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ αν προκύψει κάποια έκπληξη στα ευρωπαϊκά play off, τότε και φέτος αναμένεται να βαρεθούν ο ένας τον άλλον...

Για τον λόγο αυτό η νίκη του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ δεν μαρτυρά τεράστια ανωτερότητα και σαφώς δεν προδικάζει το παραμικρό για το προσεχές και άμεσο μέλλον. Είναι απλώς μια νίκη των "πράσινων" και μια ήττα των "Πειραιωτών". 

Σαφέστατα, οι φιλοξενούμενοι ήταν πιο διαβασμένοι, έπαιξαν για να κερδίσουν και σε καμία περίπτωση να χαλάσουν τον ρυθμό του αγώνα, ενώ θα θεωρούσε κανείς πως η αξιοσημείωτη ηρεμία τους, η οποία τους χάρισε τη νίκη, έμοιαζε με αγωνιστική υπεροπτία, πράγμα που δεν αληθεύει. Όμως αυτό ήταν το υψηλότατο επίπεδο της ηρεμίας τους...

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η νίκη των "πράσινων" ήταν καθαρή και δίκαιη. Ήταν η καλύτερη ομάδα ο Παναθηναϊκός και φρόντισε να το δείξει από νωρίς αν και προσπέρασε για πρώτη φορά με καλή διαφορά στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου. Όμως όταν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να κερδίσεις απλοποιείται η κατάσταση και ο Εργκίν Αταμάν κατάφερε να εξουδετερώσει τον "σκακιστή" των πάγκων, ο οποίος έμεινε χωρίς βασιλιά ύστερα από μια κίνηση που πιθανώς να είναι η αιτία για το γύρισμα της πλάστιγγας προς την "πράσινη" πλευρά. 

Ο Ζεν Παναθηναϊκός και οι "λαγοί" βγαλμένοι από το καπέλο του Αταμάν!

Όποιος πει ότι ήταν παιχνίδι που το έβλεπε και ήθελε να κλείσει την τηλεόραση από τη βαρεμάρα ψεύδεται ασυστολως. Ομολογώ ότι η αλλαγή φιλοσοφίας του Ολυμπιακού που "επισφραγίστηκε" με την επιστροφή του Βεζένκοφ και τις μεταγραφές κυρίως του Φουρνιέ και λιγότερο του Βιλντόσα, αλλά και η γενικότερη επιθετική τάση του Παναθηναϊκού προϊδέαζαν υψηλό σκορ και εννοείται παιχνίδι που δεν θα το θυμόμασταν με το πέρας του για τις καθοριστικές άμυνες. Πλέον, να το έχετε στο νου σας, τα ντέρμπι "αιωνίων" θα έχουν πολύ ατομικό ταλέντο γύρω τους...

Έχοντας συμφιλιωθεί με αυτή την ιδέα ο Εργκίν Αταμάν έδωσε εντολή στην επίθεση να κάνει κουμάντο ο νεοαποκτηθέντας Λορέντζο Μπράουν, ο οποίος ξεκίνησε φορτσάτος έξω από τη γραμμή του τριπόντου. Στην άμυνα επέλεξε μια άκρως επιθετική τακτική και συγκεκριμένα χετζ - άουτ με τον ψηλό να κλείνει μαζί με έναν κοντό πάνω στον εκάστοτε οργανωτή, κάτι που δεν το έχουμε δει πολλές φορές από τον Τούρκο τεχνικό. 

Ο Φουρνιέ έχει τη μπάλα με τον Λεσόρ να κλείνει σε συνεννόηση μαζί με τον Γκραντ αφήνοντας τον Φαλ στη ρακέτα και τον Ναν να μένει στο κέντρο.

Δεν μπορεί να πει κανείς ότι αυτό ήταν το "κλειδί" της αναμέτρησης. Όποτε το διάβαζαν οι "ερυθρόλευκοι" έβγαιναν κερδισμένοι με τον Φαλ να τελειώνει τις φάσεις. Όμως, συνήθως η άμυνα του Παναθηναϊκού έκλεινε εξαιρετικά και η γνωστή κυκλοφορία της μπάλας πήγε... περίπατο από την αρχή. Ο Ολυμπιακός φαινόταν μπερδεμένος και "εγκλωβισμένος" και αν αναλογιστεί κανείς και την "πράσινη" ευστοχία, κυρίως από μακριά, τότε η διαφορά δέκα πόντων με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου φάνταζε φυσιολογικό επακόλουθο της απόλυτα αποτελεσματικής τακτικής του Αταμάν.

Οι "ερυθρόλευκοι" μέχρι τότε προσπαθούσαν με βασικό επιθετικό όπλο τον Βεζένκοφ να επιβληθούν, όμως όταν δέχεσαι 48 πόντους στην έδρα σου αυτό που κοιτάς πρωτίστως είναι η αμυντική συμπεριφορά και όχι η επιθετική. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας αμυντικά δεν προέβη σε κάποια έκπληξη, αφού διατήρησε την ίδια ιδέα σε φάση άμυνας με τον Φαλ να μην αλλάζει στα σκριν και να περιμένει τον Λεσόρ όταν παίζει pick and roll.

Ο Γκράντ παίζει pick and roll με τον Λεσόρ, με τον Φαλ να μένει πίσω και να περιμένει τον Γάλλο σε φάση άμυνας.

Το σχήμα εκείνο που έδωσε στον Παναθηναϊκό την ώθηση και το έναυσμα ωστόσο, ήταν εκείνο των τεσσάρων κοντών. Ναν, Μπράουν, Γκραντ και Σλούκας ήταν μαζί στο παρκέ για λίγα λεπτά και αυτή η συνύπαρξη βοήθησε στο έπακρον την επίθεση του Παναθηναϊκού, αλλά μπερδεύτηκε και η "ερυθρόλευκη" άμυνα που ήταν ο σκοπός. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ποτέ δεν βρήκε αντίδοτο σε αυτό το σχήμα και ο Αταμάν μπορούσε να καυχιέται για την προσωπική του επιτυχία κόντρα στον πολύ καλό του φίλο. 

Φυσικά ο Τούρκος πιστώνεται και την ηρεμία με την οποία οι παίκτες του εκτέλεσαν το πλάνο. Με τον Λεσόρ να είναι απλά θετικός και όχι το ίδιο καθοριστικός όπως στα προηγούμενα παιχνίδια, η ανάκαμψη του Ντίνου Μήτογλου ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Το κλασικό τρικ στο οποίο δεν αντιστέκονται οι "Πειραιώτες" έγινε και πάλι δύο-τρείς φορές με τον Έλληνα ψηλό να τραβιέται προς το τρίποντο μετά το σκριν και να ευστοχεί από μακριά. Η ευθύνη σε αυτό είναι ολοκληρωτική του προπονητή, ο οποίος είδε αυτό το έργο πολλές φορές πέρυσι και ακόμα φαίνεται να μην το έχει δουλέψει.

Ο Ολυμπιακός ψάχνει αγωνιστική ταυτότητα, 

όταν τη βρει θα "απογειωθεί"!

Δεν είναι κρυφό πως ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη σεζόν έχοντας κάνει στροφή στις αρχές του επενδύοντας με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να αυξήσει τις πιθανότητες του για το πολυπόθητο 4ο ευρωπαϊκό. Θα μου πείς τι σχέση έχει αυτό με το ντέρμπι; Αν σκεφτείς όλα έχουν σχέση. Στο ΣΕΦ εμφανίστηκε μια ομάδα- επιτομή της ετοιμότητας και της ψυχραιμίας και από την άλλη μία ομάδα που ακόμα είναι στο ψάξιμο και αυτό δεν κρύβεται. Ο Βεζένκοφ συμβάλει σχεδόν μόνος επιθετικά, δεν έχει ένα στήριγμα μέχρι στιγμής εξαιτίας της ανετοιμότητας του Φουρνιέ και της αστάθειας του Ντόρσεϊ. Ο Βιλντόσα στον χρόνο που αγωνίζεται δεν κάνει τη διαφορά για την ώρα, αλλά φυσικά χρόνος υπάρχει και θα υπάρχει όσο ο Ολυμπιακός δεν αδικεί τον εαυτό του. 

Έχω όμως την εντύπωση πως ο αποσαφηνισμός ρόλων είναι καθαρά προπονητική υπόθεση. Αυτή τη στιγμή ο "Coach B" φαίνεται να δοκιμάζει, να ξαναδοκιμάζει και να μην έχει κατασταλάξει. Λογικό και επόμενο, όμως ο Ολυμπιακός παίζει και με το ρολόι. Ξαναλέω χρόνος υπάρχει και με την προπονητική ασφάλεια που προσφέρει ο ίδιος η άκρη θα βρεθεί αρκεί μέχρι τότε η ποιότητα να παίρνει και παιχνίδια. 

Αυτό που πρέπει να σημειωθεί για τους "ερυθρόλευκους" όσον αφορά το παιχνίδι είναι πως η επιδραστικότητά του Γουόκαπ τείνει να γίνεται όλο και λιγότερη. Η σταδιακή ένταξη τόσο του Φαλ όσο και του Μιλουτίνοφ θα βελτιώσουν την κατάσταση, αφού ακόμα δεν έχουν γυρίσει 100% έτοιμοι. Ο αρχηγός δεν ενθουσιάζει και όσο ο Φουρνιέ μένει στα λογικά ρηχά νερά της νέας του αρχής το πρόβλημα στο "3" θα γίνεται εντονότερο. Φυσικά, το κυριότερο είναι να ξεκαθαρίσει η συνθήκη της περιφέρειας, καθώς η πτώση του...Θωμά, η αστάθεια του Ντόρσεϊ και η 20% προσαρμογή έως τώρα του Φουρνιέ δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Όμως, ο Γιώργος Μπαρτζώκας τα υπολόγιζε αυτά και ορθώς έπραττε. Ξέρει τι φταίει τη δεδομένη στιγμή και για αυτό μοιάζει σίγουρος στο ότι ο Ολυμπιακός θα γυρίσει την κατάσταση. 

Ποιος το αποφάσισε ότι αυτός ο παίκτης δεν είναι επιπέδου NBA;

Πάλι αυτός. "Καθάρισε", απλοποίησε και έβαλε την υπογραφή του σε ένα σπουδαίο διπλό με τρόπο που μόνο αυτός ξέρει. Τι να πεις τώρα για τον Κέντρικ Ναν; Όταν ρωτήθηκε αν νιώθει ως ο κορυφαίος σκόρερ στην Ευρώπη απάντησε με περίσσια αυτοπεποίθηση: "νομίζω ξέρετε τι θα πω". Και εδώ που τα λέμε όλοι ξέρουμε τι να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση. Ο τύπος είναι ο κορυφαίος σκόρερ σε ευρωπαϊκό επίπεδο αυτή τη στιγμή. Όποιος το αμφισβητεί πρέπει να στηριχθεί σε αλλουνου πλανήτη επιχειρήματα. Επίσης όποιος συνάδελφος του διαφωνεί μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει κανένας και δεν έχει έρθει κανένας να του πάρει αυτή την ταμπέλα. Οπότε, η απάντηση είναι απλή...

Αυτός ο παίκτης είναι εκείνος που κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει στην ομάδα του. Ξέχωρα από συστήματα, από πλάνα, σχέδια και ρόλους όλοι οι προπονητές θέλουν έναν παίκτη να κάνει το κομμάτι του προς όφελος της ομάδας. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου. Αυτός είναι ο Αμερικανός. Έβαλε 25 πόντους και τους έβαλε χωρίς να γίνει ποτέ επιπόλαιος με 6/8 τρίποντα. Όταν πάρει το όπλο του προκαλεί δέος και τρόμο στον αντίπαλο και παράλληλα οι συμπαίκτες του ξέρουν πως όταν τα πράγματα γίνουν πιο δύσκολα ένας Ναν θα βγει μπροστά και θα καθορίσει. That's Kendrick's effect!

Μπορεί να είχε άξιο συμπαράσταση που ακούει στο όνομα Λορέντζο Μπράουν, αλλά όταν η μπάλα έκαιγε, όταν ο Ολυμπιακός πλησίαζε, ο ψηλός ήταν μπροστά του με δική του επιλογή. Το αποτέλεσμα; Το είδατε ολοι...

Στο σύνολο, ένα ντέρμπι που έκρινε ουσιαστικά το...μισό πλεονέκτημα στο ελληνικό πρωτάθλημα και από κει και πέρα τίποτα. Ο Παναθηναϊκός επικράτησε δίκαια πραγματοποιώντας κυριαρχική εμφάνιση σχεδόν για 40 λεπτά και δικαιώθηκε με το αποτέλεσμα. Ο Εργκίν Αταμάν αναδείχθηκε νικητής των πάγκων και οι "πράσινοι" ήταν ζεν στο ΣΕΦ μετά από πολλά χρόνια. Τέτοια ηρεμία, αλλά και ευστοχία σπάνια βρίσκεις σε ντέρμπι, ειδικά όταν μιλάμε για τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Πλέον, αυτά τα παιχνίδια που θα είναι γεμάτα ποιότητα θα κρίνονται στην ετοιμότητα και στην ηρεμία. Ο κλήρος για τον πρώτο διαλογισμό της σεζόν έπεσε προς Πειραιά μεριά...